Weer thuis!!

Ik ben er weer!! Wat is het hier KOUD!

In mijn laatste verslag een 'samenvatting' van mijn laatste week vakantie vierend langs de kust:

Dag 76: 17-03-2016
Vandaag echt mijn laatste dagje Abetifi, toch voelt het gek hoor.
Rond 9 uur naar AMO met mijn laptop, daar aan mijn fieldreport en waarbenjij.Nu gewerkt en deze ook opgestuurd. Om 13:00 uur lunch besteld voor iedereen van AMO als afscheid, maar als het 13:00 is dan zijn de mensen van de cursus aan het eten. Eigenlijk snap ik dat toch nooit, ik vraag hoe laat zeggen ze dat ik dat moet zeggen en dan is 13:00 goed en puntje bij het paaltje is dan iemand anders aan het eten ??.. Maar goed niemand maakt zich druk dus zal ik dat ook maar niet doen.
Mercy heeft trouwens een hele constructie bedacht voor mijn vertrek van morgen, ze heeft gehoord dat de director van de RTC voor een meeting in Accra moet zijn dus dan kan ik wel met hun meerijden. Volgens Peter kan die niet omdat er ook al een schoonmaakster mee gaat, maar aangezien Mercy het toch nooit met hem eens is gaan we het nog even zelf vragen en het is geen probleem.
We eten lekker jollofrijst met kip, soort yampuree balletje en salade. Na het eten komen nog allemaal half verplichte bedankt toespraken, toch beetje ongemakkelijk, maar het was wel gezellig.
Dan begint het te regenen en wachten we even tot het minder wordt voor we terug gaan. Terug maken we foto’s samen en dan ga ik met de laptop snel terug naar huis voor het echt begint te regenen.
De grote Ghana puzzel en de sleutelhangers die ik besteld had krijg ik van Mercy en Kwaku en mag er niet voor te betalen. Super lief! Krijg uiteindelijk twee puzzels ook een voor m’n supervisor en wel 16 sleutelhangers. De kleine puzzels is niet gelukt omdat de figuurzaagmachine kapot is, maar waarschijnlijk neemt Mercy die dan volgende week voor me mee. Want de machine moet echt gemaakt anders komen ze ook in de knoei met de order voor de puzzels van volgende week. Duimen dat het allemaal goed komt.
Thuis begin ik met inpakken, na veel proppen gaat het redelijk. Trommel in mijn backpack met alle kleren er omheen en de rest van de souvenirs in de kleine koffer. Het is hard gaan regenen en onweren en stopt ook niet meer, dus ik hijs me maar in mijn poncho om naar de shop te gaan om Joana gedag te zeggen. Hier ligt Chief te slapen, Rooney springt bij me op schoot en zo zitten we even. Ze vinden m’n regenjas grappig. Op een gegeven moment valt het licht uit, Joana sluit de shop en bindt Chief op haar rug we lopen terug naar het huis. Ik krijg ook nog een doek, heel lief. In het donker nemen we afscheid en helaas slaapt chief nog steeds. Met Kwaku en Rooney loop ik een stuk richting huis omdat de regen een beetje minder is geworden. Ook hun zeg ik gedag, Rooney wil nog steeds graag dat voetbalshirt, ik ga m’n best doen.
Dan langs teacher Yaw. Bij iedereen breng ik trouwens wat van de spullen die ik toch niet meer ga meenemen of gebruiken, zoals de emmer of bekers en lepels. Bij teacher Yaw zitten we ook gezellig in het donker, tot op een gegeven moment het licht weer aangaat en we Kumkum Bhagya kunnen kijken, echter bij het laatste stukje valt het licht helemaal uit. Ik krijg van teacher Yaw en Mary een schaal om in te grinden (soort grote vijzel), maar dit is zo’n groot ding :{..
Inpakken wordt nog een groot probleem met deze schaal er ook nog in, maar wel heel lief. Rond half 9 komt Andy zeggen dat het licht waarschijnlijk met een half uur uit gaat. In mijn huis maken we gebruik van de generator van het RTC maar die gaat meestal rond 22:00 dan uit. Rond 9 uur besluit ik toch m’n tas weer opnieuw in te pakken want het past echt niet. Heb inmiddels mijn NL kleren ook al in een aparte plastic tas. Dan valt het licht uit en pak ik verder in met een zaklamp :P. Gelukkig heb ik mazzel want even later gaat het weer aan, half 10 ben ik klaar en denk dat alles morgenochtend gaat passen. Snel slapen want de auto van de director vertrekt morgen al om 05:00 uur. (22:00 uur gaat het licht echt uit).

Dag 77: 18-03-2016
Wekker om 04:00 omdat ik nog even wat wil drinken de laatste spullen moet inpakken en het beddengoed naar teacher Yaw moet brengen. Het licht is nog steeds uit, maar dit springt 04:05 aan, had ook eigenlijk niet anders verwacht als de director zelf gaat vertrekken. Kwart voor 5 breng ik het beddengoed en 5 uur sta ik klaar. Ik bel Peter, maar die is nog niet eens bij de RTC, toch wel Ghanaian time dus, hij zal bellen als hij er is. Uiteindelijk rijdt rond 5 voor half 6 de auto voor en pak ik mijn spullen. Heb de sleutel al aan Andy gegeven.
Ik lig lekker half te slapen de hele tijd, in een privé auto rijdt wel echt relaxt. Onderweg worden we aangehouden door politie, de driver haalt een papiertje uit zijn zak en dit is zijn tijdelijke rijbewijs, echter staat daar 09-03 op dus had hij het al 9 dagen geleden moeten laten verlengen. Probleem. We moeten van de weg af gaan staan en ik begrijp weer niet veel van wat er gebeurd maar uiteindelijk stopt de auto van de director ook en is het geregeld want we kunnen weer door. Met geld werkt alles waarschijnlijk, zo slecht.
Als we aankomen bij de kerk waar de meeting is stapt iedereen uit en gaat spullen naar binnen brengen. Ik wacht onder een boom in de schaduw, van de secuity man van dit terrein krijg ik op een gegeven moment een stoel aangeboden. De director komt ook aan en zegt gedag (God bless you) de driver zal me zo naar Abokobi brengen waar Kofi is zodat ik die nog kan zien. Het is inmiddels half 10. Het duurt nog best een tijd voor dat de driver eindelijk komt en dan staat hij ook nog een tijd te kletsen voor we echt gaan. Bij Abokobi wat toch ook wel weer ongeveer een half uur rijden is zet hij me al bij het hostel, apart want ik ga hier niet slapen, kan ik niet gewoon wachten in de grote hal ofzo? Hij begrijpt het allemaal niet en heeft haast. Dus we laten de spullen maar even daar en vragen de schoonmaakster op te letten dan gaan we naar de auto van Kofi waar de driver in zit te wachten en ik leg uit wat er aan de hand is. Het is half 11 dus het zal nog 1,5 uur duren, ik wacht wel bij m’n spullen. Dus dat doe ik en lees wat in mijn boek. En heb inmiddels bedacht dat ik de koffer met souvenirs en plastic tas met NL kleren niet mee hoef te nemen naar Ko-sa beach dus gevraagd of ze op kantoor van AMO in Accra kunnen blijven en dat is geen probleem geeft Mercy aan.
Rond 12 uur merk ik ophef dus ga buiten kijken, daar kom ik Kofi tegen die ik vertel van het plan, hij had begrepen dat ik hier zou slapen. Ik bel Sylvane die op het kantoor in Accra werkt en me zou helpen zei Mercy maar hij weet van niks en wil eerst met Mercy overleggen dus we hangen weer op. Het duurt een half uur voor hij of eigenlijk Mercy pas terug belt en inmiddels zijn er al afspraken gemaakt. Ik word door Kofi afgezet bij kantoor en daar dan door een bekende taxi opgehaald en naar het hostel gebracht. In de auto klets ik nog wat met Kofi, ik heb trouwens ook lunch van hem gekregen van zijn meeting denk ik. Hij is de stekker vergeten helaas, maar gelukkig heb ik al een nieuwe die ik ook aan Demie kan geven.
Bij het kantoor aangekomen word ik hartelijk ontvangen. Ik neem afscheid van Kofi en dan kan ik in een tuin naast het kantoor onder de summerheart lekker genieten van mijn rijst met kip en krijg ook water. Als ik klaar ben ga ik terug naar het kantoor, inmiddels is Sylvane hier ook aangekomen. De taxi is er nog niet en als hij het gaat regelen blijkt die ook niet meer te komen, ik zie de tijd langzaam wegtikken en ben bang dat deze dag verloren gaat. Na een tijdje komt Afia aan bij kantoor, wat eigenlijk meer een winkel is met spullen van de kerk, bijbel (hoezen), boeken etc. Zij is met een taxi gekomen maar die heeft straks weer een afspraak dus kan me niet brengen maar hij gaat me nu naar de taxi standplaats brengen samen met Sylvane zodat ze voor een goede prijs kunnen regelen da tik naar het hostel wordt gebracht. Merk al steeds dat het hostel nou niet perse zo bekend is onder Ghanese. Dit wordt prima geregeld en voor 25 word ik gebracht. Het is ook weer een stuk van ongeveer een uur en het verkeer is af en toe drama, komt door de vrijdag zeggen ze.
Bij het hostel aangekomen denk ik even dat mijn reservering niet goed klopt maar dan lijkt het geregeld. Ik vul alles in en krijg de sleutel. Op de kamer zet ik de spullen weg en koel even af in de airco, dan haal ik nog de wifi code.
Rond half 4 denk ik dat ik nog wel even naar Osu kan gaan en vraag beneden naar een routebeschrijving. Uiteindelijk blijkt de supervisor net klaar met werken en brengt me wel naar de taxi, onderweg vraagt hij of hij me zal rondleiden want hij heeft toch niks te doen wat me ook wel leuk lijkt.
In Osu is Oxfortstreet de grootste “winkelstraat” maar waar ik Kumasi nog wel stoepen waren loop je hier weer gewoon langs de autoweg. Allemaal stalletjes aan beide kanten en soms een grote keten, KFC, iets van Kebab, vooral eten eigenlijk. En ook weer een mega supermarkt.
Je herkent allemaal Engelse namen uit het oude koloniale tijdperk. Het echte leven en gezelligheid begint hier pas savonds wordt verteld, dus we kunnen of terug gaan rusten en savonds terug komen of nog ergens wat gaan drinken. We besluiten het laatste te doen en drinken ergens wat, ik haal ook nog wat eten. Wat uiteindelijk meega lang duurt. Rond 7 uur zijn we weer een beetje aan het rondlopen en gaan nog de supermarkt in.. Ze hebben hier weer nog meer! Zelfs Ghanese chocolade in meerdere smaken die ga ik meenemen als ik terug ga.

Dag 78: 19-03-2016
Vanmorgen om 7 uur de wekker, nog even liggen dommelen voor een kwartier en toen eruit. Alles klaar gemaakt zodat ik om 8 uur kan ontbijten. Dit is een erg simpel ontbijt, een broodje met ei en wat fruit en thee. Daarna hijs ik de tassen weer op mijn buik en rug en ga uitchecken. Het is wat eerder dan ik eerst dacht maar eigenlijk wel lekker. Ik check uit en vraag hoe ik bij Kaneshie kom. De taxi kan me brengen. Een eigen chauffeur zit klaar bij het hostel, deze rit kost me weer 20 cedi, de prijzen zijn wel een stuk hoger dan de 5 of minder cedi dan ik gewend ben, maar de meeste taxi’s worden hier dan ook weer niet gedeeld. De chauffeur is een heel leuke man. Hij heeft een hele tijd de crew van KLM geserveerd verteld hij en spreekt daardoor een beetje Nederlands, maar het is een moeilijke tijd, met de ggg..Scheveningen.. haha.. Hij geeft nog aan dat als ik terug ben hij me misschien kan rondleiden, ook naar James town, waar ik al over gehoord heb.
Aangekomen bij het station is het niet het station met grote bussen, toch blijken sommige kleine bussen ook met airco dus we regelen zo een. De tas wordt uit de auto gedragen en daar heen gebracht dus ga er snel achteraan. Ik moet 28 cedi betalen, maar heb uiteindelijk 30 betaald en niks terug gekregen. Er wordt gezegd waar ik kan zitten, maar ik merk dat mijn backpack nog buiten staat dus die probeer ik goed in de gaten te houden, wat lastig is met alle mensen die voor de opening van de bus spullen aan ons proberen te verkopen. Na nog best een poos al leek het al vol te zitten, vertrekken we en wordt mijn backpack aan het eind nog naast de banken geplaatst. Een kind gaat ook mee om het woord van God te preken zegt hij. Dit gebeurt echter niet meteen, maar later begint me toch een preek. Hij schreeuwt elke keer zo hard en staat vlak achter me dus dat is niet zo lekker in mijn oor. De bijbel wordt er zelfs bij gepakt en iemand leest allemaal opgedragen verzen voor. Duurt voor me gevoel wel een uur, maar na 20 minuten is hij gelukkig klaar, meestal erger ik me er niet zo aan maar dit was wel heftig.
Ik vraag m’n buurvrouw of ze Ayensudo junction kent waar ik er uit moet, maar ze kent het niet. Later blijkt de man daarnaast het wel te kennen en hij vertelt de driver voor me dat ik daar heen moet. We hebben een korte plasstop maar ik hoef niet, vervolgens rijden we er voorbij, gelukkig helpen deze mensen met aangeven dat ik eruit moet maar veel verder dan de taxi standplaats stopt de bus pas. Als ik eruit stap is er een stap verder ook een soort moeras, allemaal water tussen het gras dus daar wil ik niet instappen. Een passagier helpt me met mijn backpack om doen terwijl de driver rustig blijft zitten. Eerst een stap naar achter dan de deur dicht en ik kan langs de bus lopen zonder in het moeras te stappen. Ik begin met terug te lopen langs de weg. 2 min. later kom ik bij de taxistandplaats aan en er wordt meteen een taxi geregeld. Hier staan ook borden met Ko-sa. Voor 15 cedi word ik hier weer heen gebracht. Eerst is de weg nog met asfalt al is het smal en met kuilen maar na de afslag is het alleen nog maar zand na een kwartier/20 minuten zijn we er. Als ik uitstap word ik al snel ontvangen door Nicolas, staat op z’n Ko-sa shirt, en hij brengt me naar m’n kamer maar moet dan nog even de sleutel halen. De kamer ziet er super mooi uit. Het is eigenlijk een tweepersoons met dus twee losse bedden met klamboes erboven en een eigen badkamer er aan vast.
Ik loop wat rond en kijk bij het strand, dan besluit ik mijn korte broek aan te trekken en bikini en ga met een boek weer terug. Heerlijk relaxt zit ik op een stoel met een lekker kussen. En er komt een heerlijk zonnetje bij. Paradijs hier, met de wind voel je ook de hitte niet zo echt lekker! Ik krijg nog een kokosnoot aangeboden, kan niet beter.

Dag 79: 20-03-2016
Een heerlijk relaxte dag aan het strand vandaag, ik hou d’r van. Alleen maar onder palmbomen op m’n bedje gelegen, maar alsnog m’n bovenbenen een beetje verbrand, hoe krijg je het voor elkaar. Vanmorgen heerlijk ontbeten met een cheese omelet en toast en een verse sinaasappelsap omdat de pineapple sap er niet was. Daarna gaan liggen, beetje “gezwommen” wat meer betekend in het water staan en zorgen dat je niet mee wordt gesleurd door de stroming maar wel lekkere golven die tegen je aan kletsen. S middags bakje fruit besteld en voor vanavond vis gestoomd in bananenblad, heerlijk. Morgen wil ik denk ik naar Elmina gaan dus even straks informatie inwinnen.

Dag 80: 21-03-2016
Vandaag naar Elmina, dit wordt uiteindelijk met een privé taxi die op me wacht en me dus ook weer terug zal brengen voor 60 Ghana cedi, ik vind het allemaal maar prijzig hier maar kan me er ook niet te druk om maken omdat het vakantie is en ik nog genoeg geld over heb in principe.
We nemen een rare weg met allemaal gaten, die volgens de chauffeur de enige weg is maar toch geloof ik dat niet. Wanneer we bij het laatste stuk zijn zegt hij dat de brug stuk is en we daarom deze route nemen, we mogen hier eigenlijk ook niet langs en de mensen zullen vast gaan praten, maar het kan hem niks schelen, uhm oké. Bij het kasteel aangekomen brengt hij me naar de ingang en zegt dan te wachten in de taxi. Ik word meteen opgevangen om een kaartje te kopen, laat allerlei soorten pasjes zien en krijg het voor elkaar toch studentenkorting te krijgen.
Er wordt aangewezen waar het museum is en daar kan ik eerst even rondkijken tot de tour echt start. In het museum kom ik de Franse Belgen tegen die ook in Ko-sa verblijven, hadden we net zo goed samen gekund, maar niemand had me hierover verteld. Als ik achter in het museum ben merk ik dat het wel erg stil is en ga eens kijken waar iedereen is gebleven, de tour is begonnen, apart dat ze niet even kijken of iedereen er is, maar goed ze zijn nog niet ver. Daarheen gelopen gaan we een donkere gang door hier in de schaduw begint de tour. Er wordt erg veel informatie verteld over de slavernij, maar het kasteel was oorspronkelijk door de Portugezen gebouwd in de tijd dat er nog geen slaven handel was of in ieder geval niet zoals later en werd het dus eerst nog gebruikt voor ruilhandel in goud, specerijen en kruit.
Daarna kwamen de Nederlanders die na drie keer aanvallen het fort weten te overmeesteren. We lopen door de kerkers, van de vrouwen/ van de mannen, erg weinig ventilatie, donker en gruwelijke verhalen over het niet eruit mogen dus voor drie maanden deden de mensen alles in die ruimte: poepen, plassen, spugen, menstruatie. Wanneer de vrouwen het binnenpleintje wel op werden gestuurd zodat de rijke generaal van bovenaan het balkon kon kiezen met welke vrouw hij het bed wilde delen werden veel vrouwen ook blind door de felle zon. Vrouwen die hiervoor werden uitgekozen werden via een trap naar boven geleidt en eerst helemaal gewassen, bij terugkomst hoopte ze dat ze misschien zwanger waren zodat ze uit de kerkers naar het dorp werden gebracht om te bevallen, daarna verschild het verhaal of ze terug werden gebracht of niet, maar de kinderen kregen in ieder geval dan onderwijs en alles wat aan de rijke kinderen werd gegeven. Na drie maanden kwamen de mannen en vrouwen weer bij elkaar in een kleine ruimte vlak voor de door of no return waarna ze naar de schepen vertrokken en nooit meer terugkwamen. Inmiddels was er nog maar 1/3 over van 600 mannen en 400 vrouwen of meer en op de schepen gingen ook nog wel wat mensen dood, wanneer vrouwen hier zwanger bleken werden ze overboord gegooid, want zo zouden ze geen geld opleveren maar alleen maar geld kosten.
Toen we later in de rondleiding bovenaan het balkon kwamen waarop je op de binnenplaats keek, begon de gids opeens: “ienemiene mutten tien pond grutten..” te zingen om uit te beelden dat er op die manier door de mannen werd gekozen welke vrouw of ze wilden. Door het accent had ik het niet direct door, maar daarna was het toch best grappig en heftig tegelijk om te horen.
We kwamen in de kerk die boven op de kerkers van de mannen is gebouwd, dat is in elk slavenfort zo. In dit kasteel stond de kerk oorspronkelijk centraal in het midden van het gebouw, omdat het toen nog niet een slavenfort was, maar is door de Nederlanders veranderd.
In de groep naast de 9 Franse Belgen was ook nog een ander meisje alleen, ze bleek Amerikaans (maar van oorsprong uit Tanzania) en al 10 maanden op reis, super gaaf om te horen. Misschien spreken we nog af in Accra later deze week.
Als we weer uit het kasteel komen en ik nog wat foto’s heb gemaakt, moet ik eigenlijk wel eerst geld pinnen voor we weer terug gaan en die chauffeur staat ook nog op me te wachten, toch niet zo handig zo. De chauffeur zegt dat ik dat had moeten zeggen dan had hij de andere weg genomen, terwijl hij zei dat er maar 1 weg was.. Maar goed het maakt niet uit we gaan lopend het dorp in. Dit vind ik ook wel leuk want dat wilde ik ook nog zien. Uiteindelijk nemen we op een gegeven moment een taxi want zo dichtbij blijkt de pinautomaat niet. Maar alles gelukt en we gaan weer terug. Ik koop nog wat drinken en dan weer terug naar Ko-sa. De middag heerlijk aan het strand gerelaxt.
’S Avonds lekker red-red gegeten, plantain met beanstew. En mijn eerste Ghanese biertje gedronken, op aanraden ‘Club’ maar ik wil ‘Star’ ook nog wel proberen.

Dag 81: 22-03-2016
Vandaag naar Kakum National Park geweest. Hiervoor werden me taxi’s voor 120 cedi aangeboden die ook weer op me zouden wachten. Nou dat vond ik helemaal iets te veel van het goede en besloot mooi met het “ov” te gaan, wat betekend gedeelde taxi en trotro. Waar ik dat in het begin nog gek vond is het erg gemakkelijk en prima te doen, uiteindelijk heeft me heen en terugreis 25 cedi gekost, dus dat scheelt nogal. Wel een behoorlijk lange rit, vooral van cape Coast naar Kakum, maar erg leuk om te doen. In het park hebben ze de wel bekende canopywalk wat betekend dat er zeven touwbruggen, de hoogste op 40 meter boven de grond over de jungle hebben gespannen waarover je kan lopen. In eerste instantie was dit gedaan voor onderzoek naar de diverse vogelsoorten etc. Echter nu het zo’n toeristische attractie is geworden, is er door te veel geluid waardoor de beesten zijn afgeschrikt van die alles niet veel meer te zien. Wanneer je nog beesten wilt zien heb je de meeste kans met een night tour als je hier blijft overnachten. Desalniettemin is de tocht over de boomtoppen ook gewoon heel leuk om te doen.
Als ik weer terug ben gelopen door het bos ga ik in het restaurant wat eten en wie komen er weer aangelopen, de groep Franse Belgen :P.. Begin te twijfelen of ik Cape Coast (Castle) niet ook nog wil zien, terwijl ik eigenlijk morgen nog een stranddagje wilde doen.
Weer terug bij Ko-sa lig ik nog lekker weer een middag op het strand en vraag ’s avonds naar de verschillen. Die zijn er toch echt wel en daarom besluit ik morgenochtend toch ook nog daar heen te gaan en de dag gewoon weer af te sluiten aan het strand.

Dag 82: 23-03-2016
Vanmorgen vertrokken naar Cape Coast onderweg naar het dorp om een gedeelde taxi te nemen onderweg komt een auto voorbij rijden met twee Amerikaanse gasten van Ko-sa zij gaan naar Elmina maar willen me wel een stukje een lift geven, dus een heel stuk met hun meegereden. Het laatste nog met een andere gedeelde taxi en voor het fort afgezet.
Inderdaad vind ik dit kasteel toch wel echt anders, het is meer gebouwd op de handel in slaven waardoor de kerkers wat indrukwekkender zijn. Verder blijft het verhaal natuurlijk hetzelfde. In het fort is de “door of no return” sterk aanwezig en we gaan daar zelfs even door heen en komen aan de andere kant tussen de vissersboten uit. Wij keren toch wel weer terug en aan de andere kant van de deur is nu dan ook “door of return” bevestigd op dat mensen op zoek naar roots van de voorvaderen nu welkom zijn in dit fort en dit land. De gids in dit fort vertelt veel uitgebreider, maar ligt wel erger de nadruk op het verschrikkelijke met extra lange stiltes, waarbij ik het gevoel kreeg alsof er iets van ons werd verwacht, maar ik niet wist wat.
Buiten het kasteel nog even bij een tentje wat gedronken, daar kwamen twee andere Nederlanders bij me aan het tafeltje zitten, gek hoor om weer in soort van steden en vooral toeristisch gebied te zijn, ik spreek nu Nederlands en Engels door elkaar. Zij raden mij aan morgen bij Ford station een trotro te nemen naar Accra, deze stoppen niet zo vaak onderweg en hebben airco.
Ik loop weer terug om een taxi of trotro te nemen naar Ko-sa, maar haal een beetje irritante taxichauffeur aan die niet goed wil begrijpen wat ik wil of eigenlijk denk dat ik het niet begrijp als ik zeg dat ik langs de weg met een trotro wil. Dus brengt hij me naar een trotro station waar de busjes nog gevuld moeten worden en degene die me word aangewezen zit nog maar 1 persoon in. Ik ga vragen hoe lang het duurt, maar uiteindelijk kwamen er met twee tellen een andere bus waarvan ongeveer iedereen in mijn busje erbij kwam en gingen we.
Mijn laatste middag op het strand gespendeerd, heerlijk.

Dag 83: 24-03-2016
Regen! Dat heb ik even goed geregeld, al mijn dagen dat ik hier was straalde de zon en als ik wegga regent het. Na het uitgebreide ontbijt dat ik had genomen een taxi voor me laten bellen naar Cape Coast waar ik dan de luxere trotro naar Accra kan nemen.
Bij Kaneshie station ongeveer meteen uit de trotro geplukt door een taxidriver en zonder problemen naar Pink hostel gebracht. Ik krijg een andere kamer dan vorige week. In mijn kamer staat ook nog een stapelbed, terwijl het een privekamer is. De douchekop is van de doucheslang, de douchedeur is er uitgevallen en er is ook geen wifi omdat de kamer aan het eind van de gang is, maar het is heel ruim en prima te doen, toch nog een paar dagen met een emmer douchen, een mooi afscheid.
Daar kom ik ook de andere taxichauffeur weer tegen die voor het hostel werkt en vorige keer had gezegd dat hij ook tour geeft dus met hun de middag door Accra gecrosst. Naar James Town, de vuurtoren op en met een bewoner door het verschrikkelijk arme vissers dorpje, waar de grond gratis is en dus veel vissers die toch maanden op zee of richting het noorden van Afrika vissen voor ze weer terug keren zich gevestigd hebben. Echter is het een onzeker bestaan want bedenkt de regering dat er iets moet gebeuren met die grond dan moeten ze weer weg. Er zijn wel twee scholen op dit terrein en de kinderen worden s morgens opgehaald zodat ze ook daadwerkelijk hierheen gaan.
De tour verder gezet naar het onafhankelijks plein en langs het art centre om vervolgens naar Trashy bags te gaan. Dit is een winkel die tassen maakt van afval, zo zijn er tassen gemaakt van de waterzakjes die iedereen na gebruik toch altijd op straat gooien en de buitenkant van deze tas is dan weer van restjes stof of van billboard plastic, interessant project en hele leuke spullen.
Terug in het hostel besluit ik nog even naar Osu te gaan, maar ik krijg niet echt contact met andere en ben toch ook best moe dus dan weer terug naar het hostel. Als ik wil gaan douchen blijkt ook het licht stuk en aan de airco moet iets met de filter worden gedaan, maar als je op het knopje druk op het apparaat doet hij het nog wel, wat fijn hoe makkelijk en snel tevreden je wordt als je hier al een tijd bent.

Dag 84: 25-03-2016
Vanmorgen weer vroeg wakker, terwijl het deze week niet per se altijd zo vroeg hoefde ben ik nog steeds altijd voor 7 uur wakker, andere gewoontes wennen toch snel.
Mercy zal me straks op komen halen om samen naar de kerk te gaan want het is Goede Vrijdag vandaag. Ze neemt dan ook weer de koffer mee die ik bij het kantoor had achtergelaten, hier zitten namelijk m’n jurken in. Natuurlijk Ghanaian time komt ze aan en kleed ik me snel om. Als ik beneden kom zit ze aan het ontbijt maar we moeten gaan dus eet ze snel en rennen we dan naar buiten, de taxi heeft gewacht.
De kerk waar we heen gaan is gelegen binnen het University of Ghana terrein en heel mooi. De dienst is weer anders dan in de andere kerken, net iets meer gospel achtig en er worden ook liedjes gezongen door mensen alleen die een verhaal vertellen. Natuurlijk wordt er ook samen gezongen en veel bewogen. Het is alleen niet een kerkdienst heel erg in het teken van de aankomende paas valt me op, maar toch weer leuk om meegemaakt te hebben. Als de dienst tegen half 12 is afgelopen lopen we over het universiteitsterrein terug, Mercy legt uit waar alle verschillende faculteiten en doorrooms zijn en waar zij vaak haar lessen kreeg. Er is een hele mooie bibliotheek. Hier had ik ook wel een paar lessen willen volgen.
We besluiten te gaan lunchen in de Accra mall en nemen een trotro daarheen. Na weer lekkere kip dit keer met friet te hebben gegeten gaat Mercy naar haar afspraak en ik terug naar het hostel. We spreken af elkaar morgen om 18:00 op het vliegveld te zien zodat we nog wat kunnen eten samen voor ik het vliegtuig in ga.
’s middags naar Osu om het beloofde voetbalshirt voor Rooney te scoren en nog een keer naar Trashy bags voor wat souvenirs, hopen dat ik alles in mijn tas ga krijgen, maar er zijn weer veel spullen die ik ook kan achterlaten.
Op het dakterras van de Oxfort mall eet ik uiteindelijk de meest vieze steak ever, drink nog een biertje en daarna naar het hostel om te beginnen met pakken. Bij het hostel ontmoet ik nog twee Engelsen die ook morgen naar huis gaan, nog even gezellig gekletst. Mijn boek bijna uitgelezen, morgen op het strand moet dat best lukken.

Dag 85: 26-03-2016
Vandaag ga ik naar huis, toch gek na zo’n tijd, maar ergens ook wel heel fijn. Eerst nog een lekker dagje op het strand en dan eind van de middag terug naar het hostel en om 18.00 met Mercy op het vliegveld afgesproken, eerst inchecken en dan nog wat eten bij de Marina mall.
Uiteindelijk liep het laatste deel van de dag net weer wat anders maar inchecken ging anderhalf uur later prima en toen maar gegeten in een restaurant vlak naast het vliegveld. Hier kon ik mijn telefoon nog even opladen omdat ik pas zo laat vlieg doet hij het anders morgen niet meer. Toen we terug liepen naar het vliegveld om door de douane te gaan, maar vlak voor ik naar binnen ging realiseerde ik opeens dat ik mijn telefoon had vergeten, oepsie. Gelukkig konden we nu nog terug en lag hij nog netjes aan de lader.
Douane en alles goed gegaan, bij de duty free shopping was opeens alles in dollars, maar gelukkig kon ik met mijn laatste cedi’s nog wel twee flesjes water kopen. Naar het vliegtuig op naar Lissabon. Niet echt kunnen slapen in het vliegtuig en om 4 uur ging het licht ook alweer aan omdat we er bijna waren. In Lissabon aangekomen, wat is het hier al koud! Hier is het 5 uur en in Nederland 6 uur, ingewikkelde zomer tijd. De winkeltjes op het vliegveld gingen vrij snel open dus maar wat rond gekeken, want van alleen maar zitten kreeg ik het koud en viel ik bijna in slaap. Rond 8 uur werd de gate bekend en ging ik dus die kant op. Op Lissabon mocht ik mijn ingesealde flesje water niet meer meenemen omdat er geen bon bij was ingeseald.
Deze vlucht duurde maar 2,5 uur dus nog een klein beetje kunnen slapen. In Amsterdam vlogen we nog 5 rondjes door de hobbelde wolken voor we landen. Ik ben weer thuis!!