Research in progress

Na de eerste weken me af en toe een beetje te hebben "verveeld" en telkens de avonden bij Kwaku en Teacher Yaw te hebben doorgebracht, wat overigens heel gezellig was. Heb ik daar nu haast geen tijd meer voor, inmiddels druk met scholen bezoeken overdag en interviews en observaties uitwerken in de avond, onderzoek is in volle gang.
Een update van de afgelopen week (ik heb de namen van de scholen en leerkrachten expres weggelaten, waardoor het misschien soms wat verwarrend kan zijn):

25-01-2016
Vanmorgen half 8 van huis vertrokken en lopend naar de school gegaan, dat is ongeveer een half uur en ik arriveerde dus rond 5 voor 8, daar zag ik al rijen kinderen staan aan de achterkant van het eerste gebouw. Ik ben even doorgelopen om te kijken of het schoolhoofd in haar kantoor was en ze zat inderdaad buiten aan de andere kant van het gebouw. Even gekletst en toen naar de kinderen/leerkrachten toe voor de opening van de dag. Het schoolhoofd ging voor de rijen kinderen staan en gaf ze diverse opdrachten. Rijen moesten strak staan, handen op elkaars schouders. Dan handen omhoog, open en klap, handen weer naar beneden. Dit ging allemaal heel strikt en er stonden een man bij met een stok in zijn hand om de kinderen in het gareel te houden, als je niet mee deed werd er eerst gedreigd en daarna zou je een slag krijgen. Toen ik aankwam lopen zag ik ook al dat verschillende kinderen naar voren moesten komen om geslagen te worden, heel vervelend voor mij om te zien, maar wat doe je eraan?!
Later op de dag hoorde ik ook dreigementen dat als kinderen morgen niet hun toiletrol, zeep en iets om het bord mee schoon te maken meenamen dat ze dan straf krijgen, dus waarschijnlijk was er vanmorgen ook zoiets aan de hand.
Toen kwam het schoolhoofd mijn kant op en moest ik me voor de hele school voorstellen, beetje ongemakkelijk, maar de kinderen verstonden mijn Ghanese naam in ieder geval goed, de Europese naam was wat lastig en vooral de achternaam, haha.
Afgesproken dat ik in p3 (bs 3), p2 (bs2) en p1 (bs1) zal kijken en ook bij de KG waar ze ook materialen gebruiken, alleen deze locatie blijkt in het dorp dus daar ga ik morgen heen.
Ik ben vandaag begonnen in p3, samen met een vrouwlijke leerkracht loop ik naar haar lokaal. Daar aangekomen stelt een mannelijke leerkracht zich aan mij voor en hij begint met lesgeven vandaag. Blijkbaar staan er twee leerkrachten voor deze groep en achterin de klas aan een tafel zitten nog twee studentleerkrachten (menti’s). De klas bestaat uit drie rijen met twee persoonstafel/stoel aan elkaar vast. De totale klas bestaat uit 33 kinderen (ik heb nog niet jongens/meisjes geteld, maar het lijkt gevarieerd).
De rekenles wordt gestart met de materialen natuurlijk want ik ben hier geïntroduceerd via AMO. De leerkracht begint de les met op het bord te schrijven welk vak het is en daaronder wat het onderwerp van de les is: addition. Dan bespreken ze klassikaal de 4 manieren van rekenen: plus, min, keer en delen, de kinderen steken hun vinger op en krijgen de beurt. Als iemand het goed heeft gezegd wordt er voor ze geklapt (klap, klap, klap-klap-klap, klap). Tijdens het eerste kwartier van de les loopt de vrouwelijke leerkracht de hele tijd rondjes door de klas met zo’n zelfde stok/tak in haar hand als ik van morgen zag. Ze slaat op de muur als kinderen niet stil zijn of niet opletten.
Vandaag gaan we het alleen over plus hebben. Hiervoor komt gate bal, het spel met de balletjes die je moet rollen in verschillende vakjes met een nr erboven (soort sjoelen, maar dan anders). Elk nr wordt bij elkaar opgeteld en zo speel en rekenen je tegelijk. Klassikaal wordt het spel gespeeld. Eerst doet Jozef het een paar keer voor, dan wordt een kind uitgekozen en mag rollen en ook het cijfer op het bord schrijven. Uiteindelijk worden er zelfs sommen met tientallen van gemaakt.
Nu dit is gespeeld kunnen we om de moeilijke optelsommen uit te rekenen de abacus (telraam) gebruiken. De verschillende rijen worden besproken, de eerste boog met kralen is de eenheden, dan de tientallen, honderdtallen, duizendtallen en zelf tienduizendtallen is mogelijk maar dit wordt de kinderen nog niet geleerd, omdat dat boven hun niveau ligt dat krijgen ze in hogere klassen wordt uitgelegd. Eerst wordt het weer een paar keer door hem gedaan en daarna worden kinderen uitgekozen. Ze moeten het goed hardop voor de klas tellen en uitleggen wat ze doen. Het wordt erg veel herhaald en ook wat uitgesproken wordt moet vaak nog een keer door de hele klas worden herhaald.
Na een tijdje worden er een paar sommen op het bord geschreven die de kinderen zelf mogen uitrekenen. De schriften worden uitgedeeld en de kinderen gaan aan de slag. Als ze klaar zijn leveren ze het in en wordt het meteen nagekeken. De kinderen die dus snel klaar zijn zitten een hele tijd te wachten tot ze hun schrift terugkrijgen voor eventuele correcties.
Om 10 uur is het pauze. Voordat de kinderen naar buiten mogen staan ze allemaal op en zingen een lied. Dan begrijp ik dat er eigenlijk twee klassen 3 waren, maar omdat de studenten van de TTC in tweetallen werken hebben ze de klassen samengevoegd zodat zij toch de kans hebben om twee verschillende leerkrachten te zien lesgeven.
De mannelijke leerkracht komt over als iemand die enthousiast is voor het vak en het oprecht vervelend vind dat sommige kinderen niet komen of onregelmatig komen omdat de ouders dingen niet kunnen betalen of ze geen eens eten kunnen geven voor de dag. Ook betaalt hij soms voor kinderen hun schriften uit eigen zak. Dat zijn de problemen die ze tegenkomen in het Ghanese onderwijs vertelt hij. Daarnaast is deze leerkracht heel ambitieus want hij werkt fulltime en gaat vrijdag na werktijd meteen richting Kumasi om daar lessen te volgen om zijn degree te kunnen halen zodat hij over een aantal jaar misschien een master kan doen.
Ondanks dat hij niet getraind is weet hij de materialen goed te gebruiken, al is het nog steeds klassikaal, hij bedankt mij er ook voor want hij vind dat de kinderen er veel van leren (interessant om ver op door te gaan in een interview).

26-01-2016
Aankomen lopen rond 10 voor acht deze keer stonden de kinderen nog niet voor het gebouw al klaar in rijen. Gedag gezegd bij de klas waar ik vandaag heen ga en even langs het schoolhoofd. Dan wordt er gebeld omdat de assembly gaan beginnen. De kinderen nemen allen weer plaats in de rijen voor het eerst schoolgebouw. Dezelfde leerkracht als gisteren begint met een praatje en deze keer begrijp ik dat hij zegt dat kinderen de ouders moeten attenderen op het betalen van de schoolfees van 15 cedi voor deze termijn, iets om te onthouden en na te vragen, want ik dacht dat dit een school van de government was en ook niet verbonden aan een kerk, dus “gratis” op uniform en schriften na. Eerst wordt een lied gezongen dan zeggen ze een gebed en daarna marcheren ze onder het zingen van een lied groep voor groep naar hun lokaal, dit wordt begeleidt door twee kinderen op trommels. Ik loop met de vrouwelijke leerkracht mee naar haar p1 (bs1) klas. Daar staat alweer een stoel voor me klaar. Ze beginnen ze met een liedje dat heet: “when i walk to the market”. Waar bij iedereen door het lokaal loopt, op een gegeven moment zetten ze nog twintig stappen en dan gaan ze weer terug naar hun plaats. Dan gaat ze met de les natural science beginnen, over ‘measurement of time’ eerst wordt er besproken wat de kinderen doen voor ze naar school komen. Deze lerares gebruikt een stijl waarbij de kinderen heel veel zelf mogen invullen en het ook niet wordt voorgezegd. Eigenlijk wordt er de hele les Twi gesproken met soms wat Engelse herhaling of eventueel vertaling voor mij, maar ik begrijp vaak erg goed wat er wordt bedoeld. We gaan verder met de verschillende delen op een dag, de kinderen vertellen: ochtend, avond en nacht, middag blijkt moeilijk maar uiteindelijk weet een meisje het. Er wordt in deze klas op een andere manier geklapt: klap, klap, klap-klap-klap, i am good of you are good. De dagdelen worden in koor herhaald en er wordt besproken wat de kinderen elk dagdeel doen: tanden poetsen, wassen, spelen, eten, slapen en toch wel de belangrijkste in de ochtend: naar school komen. Vanuit hier komen we op de tijd en er wordt besproken hoe je tijd kunt weten: via een horloge, klok blijkt wat lastiger maar daar komen ze uiteindelijk ook op. In dit lokaal staan er vier rijen met de twee persoonsbanken. Er worden op drie rijen op de voorste bank een andere klok (waaronder de learning klok van Amo) neergezet en de kinderen wordt gezegd in een van deze rijen te gaan zitten. Ze nemen de eerste en tweede bank in beslag en zitten nu met z’n drieën maar zo kunnen ze wel allemaal hun ‘eigen’ klok zien. De verschillen tussen de klokken worden besproken en een klok wordt op het bord getekend met cijfers en streepjes. De wijzers van de tijd worden besproken (toevallig) hebben alle klokken een verschillend aantal wijzers. Dan leren ze ook al de seconden en beginnen met het leren van de uren, hiervoor wordt de learning klok gebruikt en mogen de kinderen ook zelf naar een tijd draaien. Over het algemeen vind ik deze lerares ook weer erg enthousiast overkomen, ze heeft geduld, herhaald wel honderd keer als de kinderen het antwoord nog niet weten en geeft tips maar zegt niet voor, ze geeft ook een high five als uiteindelijk iemand wel snapt waar het overgaat. Ze lacht veel en gebruikt haar hele lichaam tijdens het lesgeven. Wel vind ik dat de lessen breed worden uitgetrokken en het soms wat in slow-motion gaat, de ochtendles duurt vandaag ook weer ongeveer 2 uur. (Dat Kwaku zei dat materialen niet worden gebruikt omdat elke les maar 30 min mag duren is hier niet van toepassing of het komt doordat ik er ben.) De kinderen zullen na de pauze nog een klok in hun schrift tekenen maar voor nu is de les klaar.
Ik merk dat er veel bevestiging bij mij wordt gezocht of ik vind dat het wel goed ging, wat voor cijfer ik zou geven, dat soort dingen ik hoop dat wanneer ik hier langer ben het wat zal afnemen, want ik ben er niet om te controleren, maar om te kijken/mee te doen.

27-01-2016
Vandaag naar een prive school ook bij mij in de buurt. Verschillen met een public school zijn dat de leerkrachten hier meer doen aan ‘caring’ voor de children zegt de lerares, zo zijn de klassen bijvoorbeeld ook klein zodat aan alle kinderen aandacht kan worden besteed en worden de kinderen niet geslagen. Aan de andere kant is dit niet perse een beleid, maar zijn er gewoon niet meer kinderen waarvan de ouders het kunnen betalen om ze naar een prive school te sturen, waardoor de klassen klein zijn. Want ook aan persoonlijke aandacht wordt naar mijn idee niet heel veel tijd besteedt, zo lang de meeste kinderen maar mee komen als er dan een wat minder is is dat “niet zo erg”, anders houdt hij/zij de andere toch alleen maar op. Dit heeft naar mijn idee wel ook een oorzaak in het klassikale onderwijs wat hier ook nog steeds wordt gegeven. Alle kinderen hebben wel een eigen boek voor hun neus maar moeten allemaal op elkaar wachten en werken tot nu toe nooit samen. De opdrachten waarbij bepaalde materialen gebruikt moeten worden die niet aanwezig zijn worden overgeslagen en soms door de kinderen of leerkracht zelf meegenomen/gekocht en/of met papier gemaakt.
Een ander verschil met de public school en een verklaring voor de goede resultaten van de leerlingen in examens is de strenge controle op en vroege start met het alleen maar Engels mogen spreken op school. Zo was op de andere school nog veel in het Twi, hier gebeurd alles in het Engels, de examens en vervolgopleidingen zijn ook in het Engels wat nog steeds de nationale taal is dus dat helpt de kinderen. Een negatief punt in deze strenge controle is dat de kinderen elkaar controleren en elkaars namen op schrijven wanneer er in bijvoorbeeld de pauze Twi wordt gesproken. Aan het eind van de dag bij de assembly worden deze lijsten aan een lerares gegeven die alle kinderen op de lijst minimaal 4 zwiepslagen geeft, tot zover een school waar niet schijnt te worden geslagen en goed voor de kinderen gezorgd (dit gebeurt overigens wel pas vanaf p2 of p3, de kleine kinderen worden gelukkig nog niet gestraft). Ook als de kinderen te laat op school zijn gekomen worden ze aan het eind van de dag opgezocht en krijgen ze slaag. Veel kinderen deinen hiervoor weg en huilen daarna, de stok die ze ervoor gebruiken zwiept ook erg hard, een heel naar gehoor. Voor mijn gevoel zo raar dat kinderen worden gestraft voor dingen waar naar mijn idee ouders voor moeten zorgen.
Aan de andere kant wordt er in de klas niet met slaan gedreigd zoals ik dat wel op de andere school meemaakte, het lijkt ook wel of de kinderen zich hier wat beter op hun gemak voelen en ook rustiger zijn. Op de andere school lijken ze af en toe juist bijna uit te dagen in negatief/storend gedrag tot er (bijna) geslagen wordt.

28-01-2016
Deze week ik het sportweek voor de derde school waar ik heen ga, wat betekent dat verschillende scholen uit een bepaalde omgeving op deze centrale plek (Nkawkaw sports stadium) bij elkaar komen om tegen elkaar te voetballen, rennen en een soort korfballen. Aangekomen bij het stadion kreeg ik een stoel aangeboden van het schoolhoofd, alleen zij bleek de poortwachter voor vandaag dus zij ging daar niet meer weg. Nadat we even gepraat hadden en gewacht tot alles ging beginnen, kon ik met een andere leraar naar de voetbalwedstrijden. We liepen een met rood zand bedekt voetbalveld over, maar hier bleken de kinderen niet te moeten spelen, verderop onder tenten stonden allemaal plastic stoelen opgesteld en daar achter het voetbalveld met gras als ondergrond. De kinderen die op de stoelen waren gaan zitten werden als ze niet snel genoeg opstonden hardhandig weggestuurd, want blijkbaar mochten hier alleen volwassenen zitten.
Toen we zaten duurde het nog een tijdje maar toen begonnen de eerste wedstrijden. De man waarmee ik was gekomen was af en toe weer weg en eigenlijk zaten we ook niet echt bij andere leerkrachten van de school, dus qua onderzoek als in kletsen met de leerkrachten is er niet veel terecht gekomen vandaag. Het toernooi is onder schooltijd maar niet alle kinderen doen mee, de kinderen die niet mee doen zijn vrij om te komen kijken of blijven thuis. Dit geldt denk ik ook voor de leerkrachten aangezien ik niemand van “mijn” school heb gezien. Wel was het leuk om te zien hoe zo’n sporttoernooi gaat.
Na twee voetbalwedstrijden, zie ik allemaal kinderen met stokjes door het zand gaan rondom het veld, dan gebeurd er een hele tijd niks. Ik vraag wat er nu gaat gebeuren en hoor dat ze zich aan het klaar maken zijn voor atletiek (rennen eigenlijk alleen), dan begrijp ik opeens wat ik die kinderen heb zien doen, die hebben de banen waarin gerend moet worden getekend. Na nog weer ongeveer een uur begint het hardlooptoernooi, er zijn verschillende afstanden. Inmiddels heb ik allemaal kinderen om me heen verzamelt die de enige blanke persoon erg interessant vinden en van alles vragen en vooral veel lachen. Uiteindelijk wordt al de kinderen weer weggestuurd als alles echt gaat beginnen want dan wordt het ook weer drukker met volwassenen die komen kijken. De kinderen staan naast de tenten naast elkaar, toch blijkt dit ook niet goed want vanaf de achterste rij kunnen de volwassenen door de kinderen aan de buitenkant toch nog niet het volledige veld zien en wordt er steeds geroepen dat ze op moeten schuiven of op hun hurken moeten zitten. Gebeurd dat niet komt iemand langs met een stok. Ik kan er maar moeilijk, gewoon niet eigenlijk, aan wennen.
Tijdens het rennen is ook de muziekinstallatie gaan werken en speel een dj tijdens de pauze en geeft iemand anders commentaar tijdens de activiteiten. Er komen steeds meer mensen rondom het grote veld. Toch een beetje zitten kletsen met leerkracht, die inmiddels wel ook naast me is komen zitten en hij maakt grapjes dat ik ook mee moet doen met het rennen.
Wat me eigenlijk steeds meer opvalt is dat mensen eigenlijk nooit hun eigen eten en drinken meenemen en het dus stikt van de vrouwen variërend met bakken met zakjes water op hun hoofd tot volledig gevulde kisten met bofrot of andere snacks. Langs het veld van zand waar we eerst overheen gelopen zijn staan ook allemaal mensen spullen te verkopen vanuit koeltassen, ik vermoed dat dit het stevige eten is.
Nu het drukker en drukker wordt en er ook meer reuring is van de muziekinstallatie gaat iedereen steeds meer aanmoedigen. Dit gebeurd helemaal bij de voetbalwedstrijd die volgt, dit is de halve finale begrijp ik. Voor dat de wedstrijd begint lopen er eerst nog mannen met grote zakken met wit krijtpoeder langs het veld, hiermee worden de lijnen aangegeven. Dan begint een wedstrijd, erg spannend en eindigend met penalty’s. Na deze wedstrijd is het wel een beetje afgelopen want rond 2 uur komt de sportclub die normaal altijd van het veld gebruik maakt trainen heb ik gegrepen, al blijkt dit wel Ghanian 2 uur want ik zie nog niemand. Ik besluit nog even bij het soort korfbal te gaan kijken, het is een soort korfbal omdat er geen twee helften zijn waar niet overheen mag worden gekomen, iedereen loopt namelijk over het hele veld, maar ze lopen niet wanneer ze de bal hebben en er staan twee palen met een ring eraan. Om dit veld is het ook erg druk met toeschouwers en werd er luidruchtig aangemoedigd. Terug bij het schoolhoofd, helemaal oranje/rood van het stof, besluit ik dat het tijd is om naar huis te gaan.