Ghanese bruiloft

Door: Tessa

31 Januari 2016 | Ghana, Abetifi

Vrijdag werd ik op mijn weg terug naar huis opeens geroepen, het bleek mama Evelyn van de TTC of College of Education. Haar heb ik via Kofi-Amfo leren kennen en eerst zou ik misschien in haar huis verblijven, nu zouden we nog afspreken dat ik een weekendje langs kwam. Aangezien de TTC nu voor een maand op vakantie gaat leek het mij dat dat pas in maart zou gebeuren. Hier hadden we het samen over en toen vroeg ze of ik morgen al wat te doen had en of ik het niet leuk vond om mee te gaan naar een bruiloft van een oud student. Dit leek me wel leuk, maar was het niet gek dat ik langs kwam zonder dat ze me kennen? Dit bleek helemaal niet raar en we spraken af om 8 uur bij Evelyn thuis want ze wilde niet te laat zijn.
Zatermorgen half 7 de wekker, ontbeten en toen een douche genomen. Mijn Ghanese jurk aan en richting teacher Yaw, Mary de vrouw van teacher Yaw gaat mijn haar weer doen. Als ik daar aan kom en Mary met m’n haar begint moet het eerst geföhnd omdat ik net gedoucht heb, als ze klaar is draait ze het in een erg strakke knot. Volgende keer eens vragen of er ook niet een andere stijl is dan alleen maar strak strak, maar voor nu is het prima.
Als ik klaar ben pak ik al m’n spullen en loop naar de kant van de weg om op een taxi te wachten, alleen zijn die er blijkbaar niet zoveel op zaterdagmorgen dus begin ik vast een stukje te lopen.Na een tijdje hoor ik een taxi aankomen dus ga ik weer staan, deze brengt me voor 1 cedi het laatste stuk naar de TTC, daar moet ik de berg nog op naar Evelyn’s huis. Daar aangekomen (08:15, te laat) is ze nog laaang niet klaar en had ik zelf ook tien keer rustiger aan kunnen doen, toch Ghanian time. Het blijkt dat ze de taart voor de bruiloft heeft gemaakt en we die dus mee gaan nemen in de auto, ze heeft een eigen auto. Ik ga achterin naast de taart zitten en ben ervoor om op te letten dat hij niet omvalt, dat wordt nog wat want hij lijkt nu al scheef te staan. Rond kwart over 9 vertrekken we, maar als we net op weg zijn moeten we weer terug om toch wat folie om de taart te doen zodat er geen stof op kan komen onderweg. Als we wat cellofaan er omheen hebben gedaan gaan we weer. Maar al vrij snel begint de taart te schuiven. Evelyn vertelt dat ze de tweede laag (van de drie lagen) later heeft gemaakt dan de andere twee en dat die dus misschien niet genoeg tijd heeft gehad om te drogen. De harmattan wordt er de schuld van gegeven want door de warmte/droogte kan je ook niet te vroeg beginnen met de taarten maken. Maar goed, de tweede laag is dus een beetje aan het smelten waardoor de bovenste aan het bewegen is en zo nog meer bobbels in het marsepein maakt. Ik probeer het zoveel mogelijk recht te houden maar dat lukte ook niet echt, met al die hobbels, dus drie keer gestopt om de taart te keren zodat hij de andere kant op kon schuiven, haha.
Aangekomen bij het feest was het kwart over 10, dus we waren driekwartier te laat, maar ook de bruid was er nog niet dus dat scheelde. Alles naar binnen gebracht en daar begonnen om de taart weer mooi te maken. Evelyn had haar bril vergeten (uiteindelijk zat hij in een ander tasje) dus ik was haar paar ogen terwijl zij met de spatel alles weer recht probeerde te maken, dit lukte gelukkig goed. Na een tijdje kwam de bruid binnen dus heb ik even gekeken en foto’s gemaakt. De bruid draagt een witte jurk en de bruidegom een zwart pak met gouden strik, de meeste andere gasten hebben traditionele jurken of rokken, andere nette jurk of een pak aan. Ik had begrepen dat het thema blauw met goud was, maar blijkbaar wordt dat niet heel erg nageleefd in de kleding van de gasten, maar alleen in de aankleding van de zaal en de taart.
Nadat we de taart weer even laten rusten, gaan we ergens zitten. Dit was het soort podium aan het eind van de kerk waar ook de pastoor preekt en hier zaten alle Rev.’s en andere belangrijke gasten. De ceremonie zette zich voort en een pastoor gaf ook nog een erg godsdienstige preek over de zin van het huwelijk en hoe god alles heeft bedacht (met sterke benadrukking van man en vrouw en niet anders), een aantal mensen hielden een speech, maar eigenlijk was alles steeds in Twi dus volgende ik er niet veel van. Daarna werden alle mensen van het podium voorgesteld en vertelt hoe blij het bruidspaar was dat je er was. Toen werd mijn naam, die ik eerder had opgegeven, ook opeens opgenoemd en moest ik dus even staan en zwaaien naar de andere mensen in de zaal, pff beetje ongemakkelijk, aangezien ik het bruidspaar niet eens ken.
Toen al deze formaliteiten voorbij waren begon de muziek en daarbij natuurlijk vooral het dansen. Een gezellige boel! De offering voor de kerk vond nog plaats onder het dansen door.
Na al dit gefeest was het tijd voor refresment en iedereen kreeg een pakketje eten en een flesje water met het bruidspaar er op. In deze tijd brachten wij de taart naar de zaal. Voor het bruidspaar werd een grote tafel neergezet waar ze achter gingen zitten en even later was het aansnijden van de taart. Toen dit gedaan was moest heel snel alles van de tafel af en brachten we alles naar achter. Daar werd alle versiering in een tas gegooid om weer mee naar huis te nemen en de taart werd aangesneden voor andere mensen om te proeven. Dit gebeurde echter niet in nette puntjes maar alles ging eigenlijk helemaal stuk en er bleek meer een soort cake in te zitten dan een taart met nog vulling er tussen ofzo. De stukjes werden zo klein mogelijk gesneden dat iedereen kans had er van te eten. De twee dienbladen gingen de zaal rond en wij wachten tot dat was gedaan want die moesten we ook weer mee terug nemen.
Om half 4 zaten we weer in de auto (terwijl we om 2 uur terug zouden zijn haha.. this is Ghana en het was gezellig dus helemaal goed), echter hadden wij helemaal geen tijd gehad om te eten en Evelyn had niet eens een pakketje gekregen bleek later. Maar ik moest gewoon genieten van mijn rijst in hobbelende auto, zij at wel weer als ze thuis was, zei ze.
Ik werd afgezet bij de RTC en bedankt voor m’n hulp vandaag. Ik vond het een erg leuke dag weer een nieuwe ervaring rijker!

31 Januari 2016 - 18:18

Ria Van Vliet:

Wat een belevenis weer! Eerst begrafenissen nu een bruiloft!! Straks vast nog een doop?? Ik denk wel dat je nog een extra Ghanese jurk moet laten maken!! Met al die sociale verplichtingen kun je toch niet steeds in dezelfde jurk aankomen?? Haha, dat wordt straks een hele uitgebreide Ghanese garderobe! Dikke kus, mama.xx